W tym filmie pokazano siły wewnętrzne i przemieszczenia belki ciągłej obliczone zarówno z uwzględnieniem sztywności na ścinanie, jak i bez niej.
KB 001746 | Uwzględnianie sztywności na ścinanie przy obliczaniu przekroju w RFEM 6
W zakładce 'Podpory obliczeniowe i ugięcia' w pozycji 'Edytować pręt', pręty można podzielić na segmenty za pomocą zoptymalizowanych okien wprowadzania danych. W zależności od warunków podparcia, wartości graniczne odkształceń dla belek wspornikowych lub belek jednoprzęsłowych są dostosowywane automatycznie.
Po zdefiniowaniu podpory obliczeniowej w odpowiednim kierunku na początku pręta, końcu pręta i w węzłach pośrednich, program automatycznie rozpoznaje segmenty i długości segmentów, do których odnosi się dopuszczalne odkształcenie. Na podstawie zdefiniowanych podpór obliczeniowych moduł wykrywa również automatycznie, czy jest to belka czy wspornik. Ręczne przydzielanie, podobnie jak w poprzednich wersjach (RFEM 5), nie jest już konieczne.
Opcja 'Długości zdefiniowane przez użytkownika' umożliwia modyfikowanie długości odniesienia w tabeli. Domyślnie stosowana jest zawsze odpowiednia długość segmentu. Jeżeli długość odniesienia różni się od długości segmentu (na przykład w przypadku prętów zakrzywionych), można ją dostosować.
W programie RFEM płyta OSB jest dostępna w USA i Kanadzie. Parametry materiału zaczerpnięto z „Instrukcji projektowania paneli”.
Za pomocą typu grubości "Panel belkowy" można modelować drewniane panele szkieletowe w przestrzeni 3D. Wystarczy określić geometrię powierzchni, a drewniane panele szkieletowe zostaną wygenerowane za pomocą wewnętrznej konstrukcji pręt-powierzchnia, wraz z symulacją elastyczności połączenia.
Istnieje możliwość wymiarowania powierzchni z uwagi na warunki pożarowe przy użyciu metody zredukowanego przekroju. Redukcja jest stosowana na grubości powierzchni. Kontrolę obliczeń można przeprowadzić dla wszystkich materiałów drewnianych, które są dopuszczone dla obliczeń.
W przypadku drewna klejonego krzyżowo, w zależności od rodzaju kleju, można wybrać, czy możliwe jest odpadanie poszczególnych zwęglonych części warstwy, a tym samym, czy można spodziewać się zwiększonego zwęglenia w niektórych obszarach warstwy.