1483x
000483
2023-04-27
Konstrukcja

Wyniki według brył

Wyniki dla brył można wyświetlić graficznie za pomocą kategorii nawigatora Bryły. Wyniki numeryczne brył można znaleźć w kategorii tabeli Wyniki według bryły.

Informacje

Zarówno w tabeli, jak i na rysunku przedstawiono wyniki dostępne na powierzchniach granicznych bryły. Aby sprawdzić wyniki wewnątrz bryły, należy aktywować opcję Na punktach siatki ES w kategorii Wartości na powierzchniach w dolnej sekcji nawigatora. Następnie wartości w bryle można odczytać za pomocą płaszczyzny przycinania (patrz rozdział Płaszczyzny przycinania).

osnowa

Rysunek Wyniki w tabeli według brył przedstawia tabelę z odkształceniami powierzchni granicznych. W punktach rastra powierzchni wyświetlane są przemieszczenia i obroty (patrz rozdział Powierzchnie ).

Wskazówka

W przypadku małych powierzchni 'standardowy rozmiar oczek rastra wynoszący 0,5 m może powodować, że istnieje tylko kilka punktów rastra. W takiej sytuacji należy dostosować liczbę lub rozstaw punktów rastra do rozmiaru powierzchni.

Odkształcenia mają następujące znaczenie:

u Bezwzględna wartość całkowitego przemieszczenia
uX Przemieszczenie w kierunku globalnej osi X
uY Przemieszczenie w kierunku globalnej osi Y
uZ Przemieszczenie w kierunku globalnej osi Z
φX Obrót wokół globalnej osi X
φY Obrót wokół globalnej osi Y
φZ Obrót wokół globalnej osi Z

Naprężenie

W nawigatorze należy zdefiniować naprężenia, które mają być wyświetlane na powierzchniach granicznych brył. W tabeli wyszczególnione są naprężenia tych powierzchni zgodnie ze specyfikacjami zawartymi w Menedżer tabeli wyników .

Naprężenia w bryłach są podzielone na następujące kategorie:

  • Naprężenia podstawowe
  • Naprężenia główne
  • Naprężenia równoważne

W przeciwieństwie do naprężeń powierzchni naprężeń brył nie można opisać za pomocą prostych równań. Naprężenia podstawowe σx, σy i σz wraz z naprężeniami ścinającymi τyz, τxz i τxy są bezpośrednio określane przez rdzeń analizy.

Jeżeli z bryły obciążonej wieloosiowo zostanie wycięty sześcian o długościach boków dx, dy i dz, naprężenia w każdej powierzchni sześcianu można rozłożyć na naprężenia normalne i ścinające. Przy pominięciu siły objętościowej oraz różnic między naprężeniami na powierzchniach równoległych można opisać stan naprężenia w lokalnym układzie współrzędnych sześcianu za pomocą dziewięciu składowych naprężenia.

Macierz tensora naprężeń ma postać:

Naprężenia główne σ1, σ2 i σ3 wynikają z wartości własnych tensora w następujący sposób:

Maksymalne naprężenie styczne τmax jest określane według okręgu Mohra'sa:

Wskazówka

Pozycja σ123 w nawigatorze umożliwia graficzne przedstawienie trajektorii naprężeń głównych.

Naprężenia równoważne σv wg von Misesa można wyznaczyć za pomocą dwóch równoważnych wzorów.

Aby określić naprężenie równoważne σv zgodnie z Tresca , sprawdzane są różnice między naprężeniami głównymi w celu określenia wartości maksymalnej.

Naprężenie równoważne σv wg Rankine jest określany na podstawie największych wartości bezwzględnych naprężeń głównych.

Aby określić naprężenie równoważne σv zgodnie z Bach , sprawdzane są główne różnice naprężeń z uwzględnieniem współczynnika Poissona ν, w celu wyznaczenia wartości maksymalnej.

odkształcenia

W nawigatorze należy zdefiniować odkształcenia, które mają być wyświetlane na powierzchniach granicznych brył. W tabeli wyszczególnione są odkształcenia tych powierzchni zgodnie ze specyfikacjami zawartymi w Menedżer tabeli wyników .

Odkształcenia bryły dzielą się na następujące kategorie:

  • Podstawowe odkształcenia całkowite
  • Główne odkształcenia całkowite
  • Zastępcze odkształcenia całkowite

Podstawowe odkształcenia całkowite wraz z odkształceniami przy ścinaniu są określane bezpośrednio przez rdzeń obliczeń. Ogólna definicja tensora przestrzennego stanu odkształcenia brzmi:

Elementy tensora są zdefiniowane w następujący sposób:

Główne odkształcenia całkowite ε1, ε2 i ε3 są określane na podstawie odkształceń podstawowych.

Wskazówka

Pozycja ε123 w nawigatorze umożliwia graficzne przedstawienie trajektorii odkształceń głównych.

Równoważne odkształcenia całkowite εv są określane zgodnie z czterema różnymi hipotezami naprężeń w następujący sposób.

Rozdział nadrzędny