Jeżeli na górnej półce znajduje się płyta betonowa, działa ona jak podpora boczna (konstrukcja zespolona) i zapobiega problemom ze statecznością przy wyboczeniu skrętnym. Jeżeli moment zginający jest ujemny, dolna półka jest obciążona, a górna rozciągana. Jeżeli podparcie boczne nie jest wystarczające ze względu na sztywność środnika, kąt pomiędzy dolną półką a linią nacięcia środnika jest zmienny, przez co istnieje możliwość wystąpienia niestateczności wymiarowej dolnej półki.
Jak już zapewne wiesz, w programie RFEM 6 istnieje możliwość uwzględnienia nieliniowości materiałowych. W tym artykule wyjaśniono, jak określać siły wewnętrzne w płytach modelowanych z użyciem materiału nieliniowego.
Przy użyciu specjalnego przegubu liniowego dostępnego w programie RFEM 6 można poprawnie uwzględnić podczas modelowania właściwości połączenia płyty żelbetowej ze ścianą murowaną. Z tego artykułu dowiesz się, jak zdefiniować ten typ przegubu na praktycznym przykładzie.
Optymalnym scenariuszem, w którym należy zastosować obliczenia na przebicie zgodnie z ACI 318-19 [1] lub CSA A23.3:19 [2], jest sytuacja, w której płyta jest poddawana wysokiej koncentracji obciążeń lub sił reakcji występujących w jednym węźle. W programie RFEM 6 węzeł, w którym występuje przebicie, nazywany jest węzłem z przebiciem. Przyczyny tak dużej koncentracji sił mogą być spowodowane przez słup, siłę skupioną lub podporę węzłową. Łączenie ścian może również powodować obciążenia skupione na końcach, narożach i na końcach obciążeń liniowych i podpór.
Zgodnie z EN 1992-1-1 [1] belka jest prętem, którego rozpiętość jest nie mniejsza niż 3-krotna całkowita wysokość przekroju. W przeciwnym razie element konstrukcyjny należy traktować jako belkę-ścianę. Zachowanie belek-ścian (tj. belek o rozpiętości mniejszej niż 3-krotna wysokość przekroju) różni się od zachowania belek-ścian (tj. belek o rozpiętości trzykrotnie większej niż wysokość przekroju).
Projektowanie belek-ścian jest jednak często konieczne podczas analizy elementów konstrukcyjnych konstrukcji żelbetowych, ponieważ są one wykorzystywane do budowy nadproży okiennych i drzwiowych, podciągów i podciągów, połączeń między płytami dwupoziomowymi oraz konstrukcji ramowych.
W tym artykule opisano, w jaki sposób płaska płyta budynku mieszkalnego jest modelowana w programie RFEM 6 i wymiarowana zgodnie z Eurokodem 2. Płyta ma grubość 24 cm i jest podparta na słupach o długości 45/45/300 cm w rozstawie co 6,75 m (rysunek 1). Słupy są modelowane jako sprężyste podpory węzłowe poprzez zdefiniowanie sztywności sprężystej na podstawie warunków brzegowych (rysunek 2). Jako materiały wybrano beton C35/45 i stal zbrojeniową B 500 S (A).
Często w czasie projektowania spotykamy się z tak zwanymi koncentracjami naprężeń w płytach nad podporami. Diese Singularitäten kann man umgehen, indem man das Knotenlager als Stütze modelliert.
W RF-/FOUNDATION Pro można również obliczać niezbrojone płyty fundamentowe zgodnie z sekcją 12.9.3 normy EN 1992-1-1 [1]. W tym celu należy zaznaczyć pole wyboru "Bez zginania zbrojenia wg 12.9.3" w sekcji "Płyta fundamentowa" okna dialogowego "Szczegóły".
W programie RF-PUNCH Pro można przeprowadzić obliczenia wymiarowania na przebicie w narożach i przy końcach ścian. Podstawą wymiarowania są siły przebijające, określane automatycznie na podstawie sił wewnętrznych wyznaczonych przez RFEM w połączonej powierzchni. Lokalne koncentracje naprężeń w płytach mogą mieć wpływ na siły wewnętrzne powierzchni obliczone w programie RFEM. W konsekwencji może to skutkować nierealistyczną siłą przebijającą w narożu lub na końcu ściany. Ten artykuł opisuje różne możliwości optymalizacji modelu jakie można stosować celem zminimalizowania tych niekorzystnych wpływów.
Jeśli dodajemy w modelu belki pod istniejącym stropem wówczas pojawia się pytanie, które siły należy przenieść między podciągiem a stropem i czy pożądane jest uwzględnienie efektu zespolenia tych dwóch elementów. W tym przykładzie płyta stropowa powinna spoczywać na belce bez uwzględnienia zespolenia elementów składowych konstrukcji.
W przypadku suwnic podwieszonych, dolny pas toru jezdnego, oprócz głównej nośności, podlega lokalnemu zginaniu półki podwieszonej pod wpływem obciążenia kołem. Pod wpływem lokalnych naprężeń zginających dolny pas zachowuje się jak płyta i podlega naprężeniu dwukierunkowemu [1].
Podłoże jest zazwyczaj tworzone w programie RFEM metodą modułu sprężystości podłoża. Powodem tego jest stosunkowo łatwa i bezpośrednia obsługa. Ponadto nie są konieczne obliczenia iteracyjne, a czas obliczeń jest stosunkowo krótki. Reakcja podłoża oznacza, że np. płyta fundamentowa jest obciążona płasko i sprężyście.
Podczas analizy elementów konstrukcyjnych konstrukcji żelbetowych często konieczne jest wymiarowanie belek-ścian. Są one głównie wykorzystywane w konstrukcji okien i nadproży, belkach górnych i dolnych, w połączeniach pomiędzy płytami oraz w konstrukcjach szkieletowych. Jeżeli elementy te wyświetlane są jako powierzchnie w RFEM, przeprowadzenie oceny wyników zbrojenia wymaga podjęcia dalszych kroków.